27.07.2010

büyüyünce büyük adam olcam ben

Bir hesap yaptım, eğitim hayatımın 18. Yılındayım, nerden baksam önümde 2-2,5 sene daha var. Yani ortalama bir ömrün 4te birini kalan 4te3ü için kafa yormakla geçirmişim. İstanbul dışında Nicelikte olmasa da nitelik olarak küçük bir ilçede geçti bu eğitim hayatı, demek istediğim matematik-fizik-kimya vs dışında yapabileceğimiz pek bir şey yoktu. Son 3 yılım İstanbul’da üniversitede geçti ama, ama ama.. 1. Nerden bulaştığımı bilmediğim, kimin günahına girdim de ceza olduğunu anlayamadığım bir bölüme daldım, yeminle lisede bu kadar çalışsaydım tıp okurdum (klişeteam). 2. Tüm sülalem İstanbulda, annem pimpirikli biri ve ben burada anneannemle yaşıyorum (hıçkırıklar). 3. En sinirbozucu olanı da, belki de değiştiremediğimden gayet asosyal çekingen bi tip olmam.

Neden saydım bunları, az önce liseyi iteleyerek bitiren, 2-3 sene hazırlıktan sonra zarzor 2 yıllık bir bölüme girip bitiren, kısa dönemli alakasız işler bulup geçinen, geleceğe dair kafa yormayan bir arkadaşımla konuştum. Umru değil yarın ne olmuş. Ama şu an ne istiyorsa yapıyor, konuştukça “ha ya ben de yapcaktım da şey oldu ıvır zıvır” cümlesini kaç kere kurdum saymadım. Gayet mutlu. Bense hala elimde yapılacaklar listesi olan ama şu ne der bu ne der buna vaktim yok diye yapmadığım bir sürü şeyle hala okul bitsin bakarız modundayım. Biri bana bu kadar çabaladın ilerde “dolgun maaşla haftada 3 gün tatil sigorta+akbil işin hazır o zaman ne bok yersen ye” diye bir garanti de vermedi. Muhtemelen 5 sene sonra o arkadaş yine aklı 5 karış havada gününü gün ederken ben sessiz sessiz saçma bi işte boğaz tokluğuna falan çalışıyor olacağım. İşte lanet ettiğim nokta bu. Çok karamsarım gençler.

24.07.2010

Optik

3 sene olmuş Optik Başkan’ın vefatndan bu yana. Kendisini öldükten sonra daha iyi tanıyanlardanım. Hayatını, insanların onla anılarını okudukça, erken gidişine daha çok üzülmüştüm. Kesinlikle farklı birisiydi. Serseri işe yaramaz cahil olarak gösterilenlerin arasında Kabataş lisesi ve msü mezunu bir öğretmendi. Fenarlisinin Cimbomlusunun ardından ağlayarak bahsettiği biriydi. Vefatından sonra onun hakkında yazılan belki de beni en çok yaralayan kelimeler: “Artık sokak köpekleri sahipsiz kaldı” olmuştur. İşte öyle bir adammış. Şimdi Işıklar içinde...